Κερί


Κερί μέλισσας

Εγώ ζηλεύω το κερί για την υπομονή του
που πάντα στέκει όρθιο κι ας λιώνει το κορμί του

κερί μέλισσαςΤα πρώτα κεριά στην ιστορία θα ήταν, πιθανόν, κλαδιά πεύκου βουτηγμένα σε ρετσίνι ή λίπος. Παραστάσεις σε σπηλιές και σε αρχαίους αιγυπτιακούς τάφους, αποδείχνουν τη χρήση των κεριών από τότε. Ο Πλίνιος, στον πρώτο μ.Χ. αιώνα αναφέρει, ότι τα κεριά στη Ρώμη και στην Ελλάδα γινόταν από κλωστές λινού τυλιγμένες με πίσσα και κερί. Στο Μεσαίωνα, οι φτωχότεροι έκαιγαν ξύγκι και οι πλουσιότεροι κερί μέλισσας. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία απαιτούσε τα κεριά να έχουν μεγάλο ποσοστό κερί μέλισσας. Ακόμη σήμερα τα κεριά για το ιερό πρέπει να είναι καθαρό μελισσοκέρι. Επίσης και στις παλαιοημερολογίτικες εκκλησίες χρησιμοποιείται αποκλειστικά κερί μελισσών.

Εκτός από τη φωτιστική τους χρήση, χρησιμοποιούσαν παλιά τα κεριά και σαν μέσο μέτρησης της ώρας. Ο Βασιλιάς Αλφρέδος της Αγγλίας και οι υπήκοοί του, έλεγαν τι ώρα είναι, βλέποντας τα κεριά, που έκαιγαν ένα ορισμένο τμήμα τους, σε μια ώρα. Ως τον περασμένο αιώνα στους πλειστηριασμούς, ο χρόνος διάρκειας της προσφοράς καθοριζόταν καρφώνοντας μια καρφίτσα στο πλάι του κεριού. Η προσφορά σταματούσε μόλις έπεφτε η καρφίτσα, λιώνοντας το κερί. Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, η κηρήθρα και το ξύγκι ήταν τα μόνα στερεά υλικά για την κατασκευή κεριών, όταν η εταιρία «Σπέρμ Όιλ Φίσερυ» άρχισε την κατασκευή κεριών, (σπερματσέτα), με λίπος φάλαινας, που έδιναν λαμπερό φως και ήταν πολύ ακριβά. Το 1859 με τη γενίκευση της χρήσης του ακατέργαστου πετρελαίου, η παραφίνη αποδείχτηκε ένα κατάλληλο υποπροϊόν για την κατασκευή κεριών και μέχρι σήμερα είναι το περισσότερο χρησιμοποιούμενο.

Κερί ΜέλισσαςΗ χώρα μας είναι, μελισσοκομικά, καταναλωτής κεριού και όχι παραγωγός. Αυτό δεν είναι κακό και οφείλεται στις ακολουθούμενες σύγχρονες τεχνικές εξάσκησης της μελισσοκομίας. Ο Έλληνας μελισσοκόμος ωφελείται από την «ανακύκλωση» των κηρηθρών του.

Το διακοσμητικό κερί ως επιχείρηση είναι καταδικασμένο. Στη χώρα μας η προσφορά είναι μεγαλύτερη από τη ζήτηση. Τη ζήτηση μάλιστα την καθορίζει μια εμμονή των ελλήνων καταναλωτών να μην καίνε τα κεριά, αλλά να τα κρατούν χρόνια στα ράφια ως διακόσμηση. Παρ’ όλα αυτά το κερί είναι πάντα ένα ευπρόσδεκτο δώρο. Μπορείτε το πλεόνασμα της παραγωγής σας σε κερί να το φιλοτεχνείτε και να το κάνετε δώρο στις γιορτές ή να το προσφέρετε στους καλούς πελάτες ως ένδειξη αναγνώρισης.


 Φτιάξτε κεριά HOPI

 Θα χρειασθείτε

  • Ύφασμα μουσελίνα – 100% βαμβάκι, λεπτό, αλεύκαστο & ακατέργαστο
  • Μελισσοκέρι
  • 1 χονδρό λείο στρογγυλό μολύβι
  • 1 μικρό κατσαρολάκι
  • 1 συρματάκι 15 εκ. για γάντζο
  • Ψαλίδι
  • Εφημερίδες για καθαριότητα

    Απλώνετε στο χώρο που θα εργαστείτε εφημερίδες για να μη λερώσετε. Λιώνετε το κερί στο κατσαρολάκι σε χαμηλή θερμοκρασία. Κόβεται το ύφασμα σε λωρίδες 2-2,5 εκατοστών και τα βουτάτε στο ζεστό κερί, αρκετές φορές, μέχρι να βεβαιωθείτε πως έχουν μουσκέψει εντελώς. Το μολύβι που θα χρησιμοποιήσετε για καλούπι θα πρέπει να έχετε ζεστό, ίσως κοντά στο κατσαρολάκι. Επίσης το μολύβι-καλούπι θα πρέπει να είναι λείο και οπωσδήποτε λουστραρισμένο. Θα μπορούσε αντί για μολύβι να χρησιμοποιηθεί η λαβή ενός πινέλου. Βοηθάει επίσης να είναι περασμένο το καλούπι με λίγο ελαιόλαδο.

hopi-candles   Όταν είναι έτοιμες οι βουτηγμένες στο λιωμένο κερί λωρίδες, σηκώνουμε μία μία με ένα συρματάκι, τη στραγγίζουμε και την κρυώνουμε ελαφρά. Όταν μπορούμε να πιάσουμε το κερωμένο ύφασμα με τα χέρια, το περιτυλίγουμε στο καλούπι και όταν τελειώσουμε το αφήνουμε για λίγα δευτερόλεπτα να κρυώσει. Έπειτα με ελαφριά πίεση στρώνουμε εξωτερικά το κερί στον κύλινδρο που δημιουργήθηκε. Όταν κρυώσει τελείως αφαιρούμε το εσωτερικό καλούπι με ελαφριά περιστροφή και συνεχίζουμε να φτιάχνουμε κι άλλα κεριά.

   Τέλος κόβουμε με ένα ψαλίδι τα περισσεύματα από την χονδρή πλευρά του κυλίνδρου, ενώ από τη μυτερή κόβουμε τόσο ώστε να μείνει τρύπα 3 χιλιοστών. Καλό είναι να δοκιμάσουμε φυσώντας τον κύλινδρο με το στόμα και κλείνοντας την τρυπίτσα της άλλης άκρης με το δάχτυλο, ώστε να επιβεβαιώσουμε τη στεγανότητά του.

   Τα έτοιμα κεριά αυτιών HOPI φυλάσσονται πάντα σε στεγνό και δροσερό χώρο.