Απλός τρόπος ανίχνευσης νοθείας ενός μελιού για νοθεία, σύμφωνα με οδηγία του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO). Αυτού του είδους οι έλεγχοι βασίζονται σε μη εργαστηριακές διαδικασίες, δηλαδή στη γεύση, στο ιξώδες (το νοθευμένο μέλι είναι λιγότερο πυκνό και έχει αρκετή υγρασία) και στη διάλυσή του σε κρύο νερό (βλέπε εικόνες). Αν μια σταγόνα μελιού βουτηγμένη σε κρύο νερό παραμένει συγκρατημένη και δε διαλυθεί αμέσως, τότε το πιθανότερο είναι να πρόκειται για καθαρό μέλι. Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί καλύτερα κοιτάζοντας προς το φως. Αν οι άκρες τής σταγόνας αρχίζουν να ανοίγουν κατά τη βύθιση στο νερό, τότε το μέλι πολύ πιθανό να έχει νοθευτεί με ουσίες με αρκετή υγρασία.
Για την ακρίβεια σε ένα ποτήρι νερό:
α) το καθαρό μέλι χύνεται στον πυθμένα χωρίς να διαλύεται εύκολα.
β) και γ) μέλι αναμειγμένο με 70% από σιρόπι ζάχαρης. Δε χύνεται όπως το μέλι και δημιουργεί αναταραχή και θόλωση σχεδόν στιγμιαία, ειδικά όταν ρίχνουμε μεγάλη ποσότητα και ανακινούμε ελαφρά το νερό. Το σιρόπι εναποθέτεται ανομοιόμορφα στον πάτο.
δ) σε μόνο σιρόπι ζάχαρης, η θόλωση είναι ακόμα πιο έντονη και δεν υπάρχει εμφανής εναπόθεση στον πάτο.
Σε κάθε περίπτωση πάντως αν υπάρχει ένα ύποπτο μέλι θα πρέπει να μένει χωριστά από τα άλλα μέλια μέχρι να γίνουν πιο ακριβή τεστ σε κάποιο εργαστήριο ποιοτικού έλεγχου και χημικών αναλύσεων με γνώσεις στα μελισσοκομικά προϊόντα.